Ik wilde jullie een mooie kerstwens sturen, maar ik kan het niet. Ik kan nu geen vrolijke kerstwens sturen terwijl duizenden mensen sterven in Aleppo en ik achter elkaar beelden zie van mensen die afscheid nemen van de wereld. De wereld is nu even niet vrolijk.
Het afgelopen jaar heb ik vrijwilligerswerk gedaan bij de noodopvang voor vluchtelingen in Zaandam. Niet alleen van Syriërs, maar ook van Irakezen en Koerden heb ik de meest verschrikkelijke verhalen gehoord over de wandaden van IS, de regering van Assad en de Russische troepen van Poetin. En verder wordt Syrië gebombardeerd door zo ongeveer iedere grote mogendheid. Ik zou ook vluchten.
Bij een man uit Irak kwamen naast zijn huis de raketten neer. Hij is gevlucht met zijn zoon met de enge bootjes naar Griekenland en uiteindelijk naar Nederland. Zijn vrouw en andere kinderen konden niet mee. Een van zijn zoons was zo vreselijk gemarteld dat hij te zwak was om mee te gaan. Toen hij vluchtte moest ook de rest van zijn gezin vluchten omdat ze anders zouden worden gedood door IS. Vluchten is namelijk verboden in IS gebied.
De man en zijn zoon wachten nu nog steeds op een verblijfsvergunning omdat de IND Irakezen niet zo makkelijk een status toekent als aan de Syriërs. Voor hen is meer onderzoek nodig, er wordt ook gekeken naar het gebied waar ze vandaan komen. Ze komen uit Mosul, dus ik begrijp zelf niet waarom het zo lang moet duren. En ze zijn al minstens vijf keer van opvang naar opvang gesleept door het COA, dat is ook iets waar ik moeite mee heb.
Twee jonge Syrische jongens van 20 en 16 jaar zijn ook gevlucht. Ik heb ze eind vorig jaar ontmoet in Zaandam. De oudste, een hele gevoelige kunstzinnige jongen, moest in het leger van Assad. Hij kon het niet en is met zijn jongere broer gevlucht. Voordat ze vluchtten hebben ze voor hun ogen gezien dat hun moeder werd doodgeschoten en hun zus in brand stond. Gelukkig heeft de zus het overleefd, zij is nu met een andere zus in Libanon. Hun vader was niet in Syrië, hij werkt als taxichauffeur in Koeweit. Daar hoef je ook niet blij om te zijn. De taxichauffeurs worden uitgebuit door de rijke Koeweiti’s, ze moeten 24 uur per dag beschikbaar zijn, staan onderaan de ladder. Vader heeft niet de mogelijkheid om naar Nederland te komen.
De jongens hebben inmiddels een status en hopen dat zij hun zussen kunnen laten overkomen naar Nederland. Dat zal moeilijk worden omdat zussen en broers door de IND niet beschouwd worden als eerstegraads familie. In ieder geval ben ik blij dat deze jongens nu onder de hoede zijn van een fijne zakenrelatie van mij, die hen inmiddels beschouwt als zijn pleegzoons en samen met een Zaanse vrijwilligster zorgt dat ze zich hier, voorzover mogelijk, gelukkig voelen.
Deze mensen zijn nu veilig in Nederland, net als vele anderen. Maar nog veel meer Syriërs zijn nog daar, in Aleppo. En ook vele andere landen in de wereld zijn in oorlog. Deze mensen hoeven niet eens aan een leuke kerst te denken.
Sorry, het stemt me nu even verdrietig. In ieder geval wil ik jullie een hele fijne Kerst wensen en een goed 2017!
Wil jij ook de wereld een beetje mooier maken?
Ga dan, nog in de komende Kerstweek, vrijwilligerswerk doen, maakt niet uit wat, als je mensen er maar gelukkig mee kunt maken!
Geef een reactie