Gemeenten voeren samen met zorgleveranciers veel gesprekken over de transformatie van het sociaal domein. Men is het erover eens dat er veel meer welzijn moet worden geboden in plaats van of aanvullend op zorg. De gesprekken spitsen zich toe op de inkoop en de transformatie in de inkoop. Een aantal zorgleveranciers heeft de neiging om hun eigen aanbod te gaan transformeren en daar zelf de eigenaar van te blijven in plaats van samen te gaan werken met welzijnsinstellingen. Anderen kijken gelukkig wel over hun grenzen en gaan wel samenwerken. In mijn visie ligt de sleutel enerzijds bij het versterken van welzijnsinstellingen in plaats van (ook) daarop te bezuinigen.
Anderzijds ligt de sleutel bij de Wmo- en jeugdconsulenten, aangezien zij degenen zijn die na de keukentafelgesprekken bepalen wie welke voorzieningen krijgt. Ik ben dan ook verbaasd dat zowel gemeenten als bureaus die consulenten detacheren vragen om personeel met een paramedische of jeugdzorg achtergrond en dan liefst nog met gemeentelijke ervaring. Jammer is dat die momenteel “op” zijn, terwijl er andere mensen vanuit het sociaal werk en de zorg staan te springen om als Wmo- of jeugdconsulent aan het werk te gaan!
Als gemeenten de transformatie echt willen bereiken, dan hebben zij consulenten nodig die in staat zijn om breed en creatief te kijken naar oplossingen voor het welbevinden van hun klanten. Mijns inziens zijn dat niet de paramedici die vaak geschoold zijn om naar oplossingen te zoeken in de richting van hulpmiddelen en woningaanpassingen en minder in de richting van welzijn.
Degenen die dat wel kunnen zijn de MEE consulenten, de maatschappelijk werkers, de welzijnswerkers en verpleegkundigen. Juist zij zijn de consulenten van de toekomst met wie de gemeenten de zo gewenste transformatie op de juiste manier kunnen bereiken!
Geef een reactie